1. จุดประสงค์ของการทำไข่เจียว ก็คือ ทำไข่ให้ฟูมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ถ้าทำไม่ได้ ก็จะกลายเป็นไข่กวน
2. ทางวิศวกร จึงได้คิดค้น หลักการฟูไข่ ด้วยการเติมน้ำลงไปเล็กน้อย ในอัตราส่วน น้ำ 12.865 cc ต่อไข่ไก่มวล 2.86792 กรัม หรือประมาณ 2.653 ฟอง
3. หลังจากการตีไข่ด้วยเครื่องปั่นที่ความเร็ว 1200 รอบต่อวินาที เป็นเวลา 1 นาที หรือถ้าตีด้วยส้อมก็จะใช้ความเร็ว 2608.50 ทีต่อชั่วโมง เพื่อให้อะตอมของน้ำ แทรกซึมเข้าไปในอนูของไข่อย่างเต็มที จากนั้นรีบเทส่วนผสมลงไปในน้ำมันร้อนๆ ที่ที่กำลังเดือดปุดๆ ณ อุณหภูมิประมาณ 1250.75 องศาฟาเรนไฮท์
4. ที่อุณหภูมิขนาดนั้น จะทำให้อะตอมของน้ำ ทำปฏิกิริยาคาโรแดนโนโทรฟี่ไดแอ็คโครโรซีนิกส์กับน้ำมัน ทำให้อะตอมของน้ำเกิดการระเหยอย่างฉับพลันหรือที่เรียกกันว่าแอนฟี่ไออ้อนไตรแซ็คนีเฟียส ทันที่มีอะตอมของน้ำระเหย จะดันอะตอมของไข่ไปรอบๆ ตัวมัน ผลก็คือ เกิดการพองเป็นเม็ดๆ ไปทั่วไข่
5. การพองดังกล่าว จะเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องเยี่ยงปฏิกิริยานิวเคลียร์ ทำให้ไข่ฟูฟ่องเต็มกระทะ ยิ่งน่ากินยิ่งนัก
6. ผลการทดลองสำเร็จไปด้วยดี แต่... มันได้เกิดผลข้างเคียงจากการผสมน้ำลงไปในไข่ นันคือเกิดแกสอโลม่าซานโฟนิออสโพรฟิเนคีติ ซึ่งค่อนข้างมีกลิ่นหืนเล็กน้อย ทางวิศวกรจึงได้เติมน้ำมะนาวลงไป 5.006 cc หรือ 1/6 ผล
7. ผลปรากฏว่า ไข่เจียวมีกลิ่นหอมน่าทานเป็นยิ่งนัก จึงได้มีการเผยแพร่เคล็ดลับนี้ตามสถานีข่าวและเว็บไซต์ชั้นนำของโลก จนเป็นที่กล่าวขวัญมาจวบจนทุกวันนี้
เอกสารอ้างอิง
- http://www.unigang.com/Article/3494
- http://www.geocities.com/thirayost2/web_stories/omelette.html
ภาพประกอบ
-http://kennyhass.exteen.com/20081026/entry-2
